AŞK - VI

tüm ışıklar söndüğünde
hani parlar ya zihninde bir yerden
yine ben
yıllar sonra yeniden
bıraktığımız yerden...
hey sen! büyüdüm ben
geçtim acılar mabedinden
ölüyü ve diriyi tattım
doğurdum geceyi ve gündüzü
emzirdim şeytanı
besledim memelerimden
günahı, yeniden yarattım ben!
hey sen! çoban yıldızım
yürümem yollarından, bıraktığın yerde değilim ben
bilmezdim benden çalarken
yarattığın o boşluk
benim içimde benmişim aslında
Ağlamıyorum, gözyaşımı çaldığından beri
ve atmıyorum çığlıklar, eskisi gibi
aksim yok aynada bebeğim-aşk
çaldığın günden beri beni
tüm ışıklar söndüğünde
ıssız sokaklarda yüreğini yitirdiğinde
bir ateş böceğinini peşinde
gider...
gider....
gider bu can ölüme...
hey sen! deliliğimin yaratıcısı!...