' Aydın ' bir şehre veda



Aydın, seni pek sevemedim bunca sene, sen de biliyorsun.

Yine de... Hani ayrılırken, eski sevgililer gibi değilde, yolları ayrılan dostlar gibi ayrılalım.

Hakkını yemek olmak, umutlar da vermedin değil bana...

Ağlayarak yürüdüm elbet bu yollarda,

Her adımda coştuğum, sevinçten koştuğum da oldu

Sevemedim ama seni...

Dur, ne diyorduk

Veda...

Her köşe başında,

Her bir bankında parklarında

Bin anı'm, bir an'ım saklı, eski dost..

Şurada bir bakışma, burada bileğimi burktum,

Şu sokakta yakalandığım yağmur, öbürkünde...

Her neyse, ilk aşkı tattım be sende, elini tuttum bir erkeğin

Titreyerek...

Kırılsa da yüreğimde parça parça, hayaller kurdum

Kanatlarım yettiğince senin göğünde uçtum!

Sevgiyi, ihaneti, nefreti tattım.

Ve dostluğumuz,

Burada son bulurken Aydın

Yani yollarımız ayrılırken sonsuza dek

Seni hiç sevemedim biliyorsun,

Ve ömrüm boyunca bir parçanı taşıyacağım

Tozlu yollarından bir avuç toprak, biliyorsun.

Bu yüzden dostça ayrılalım

Bir daha yürümeyeceğim sokaklarda son birkaç adım.

Maziye bakan bankta biraz hayal...

Ve;

El-veda.