gayrımeşru yalnızlık

yüreğimde kaybolmuş bir asi nehir

kıyısında bir çocuk

çocuk ki ne gülmeyi ne sövmeyi bilir

nehrin kıyısında bir duygusuz çocuk

yalnız başına oynar durur

çocuk ki ruhsuz

kayan yıldızları sayar durup durup

nehrin kıyısında kazan yıldızları sayan ruhsuz çocuk

hep mi böyle boş gözlerle bakardı

aradığını bilmez ama arardı

başka nehirlerin kıyısında da

boş gözlerle bakan

başka başka semalarda

aynı yıldızları sayan

başka çocuklar yaşar mıydı

çocuk yüreğimin yamaçlarından düştükçe

nehir de yüreğim de ağlardı