Yârime...

Tüm yalanların, sahteliklerin, saçmalıkların ötesine geçip binlerce yıllık uykudan şatomu uyandıran adam:
Ey yâr!


Şimdi hepsi ciğerleri dökülmüş siluetlerin kendi gölgeleri peşinden koşan çocukları kadar manasız,
simdi ben cennette cinnet geçiren bir nihilistin hiçliğin anlamıyla verdiği amansız mücadelenin şaşkın seyircisi...


 Sen!
Çığlıklarım, düşlerim, umutlarım...
yarınlarıma düştün ey yâr!
kokun karıştı kokuma, susuşların susuşlarıma...


öyle kal...
öylece kal...


 Âh...