hikâyem

doğadan imgelerle şenlendirecektim bu şiiri
güneş doğsaydı erkenden

oya sokak lambası sadece
sigaramın dumanını renklendiren

neyse
dizlerimde kabuk bağlamış yaralarla
koştum anneme
acıyan yerlerimi öptürmeye
hıçkırıklarımla konuştum
"solmasaydı güzel kokardı çiçekler"


- yasak kentlere gittim
bohçamdaki azığımı
devlere cücelere ikram ettim
bir masalın rengini keşfettim
döndüm dolaştım
kedinin kediye
mendilin mendile
karanlığın hiçbir şeye
benzemediğini keşfettim.

- sonunda hüzün, hüzne benzeyen.
ben de kediyi öptüm