yansımalar

acemi gölge sapıyor izimden
ayaklarımın altında ellerim, aynadaki
aksim bana benzemiyor, bu ben
miyim şimdi?
kalbime, kalbime... kalbime atıyorlar
taşları; dizleri yaralı, yüzleri çamurlu çocuklar
ve gülüyor; dizleri yaralı, yüzleri çamurlu çocuklar.
gölgemi kandırarak eğleniyorum, kalbimi
taşlayan çocuklara benziyorum.
şehirde bir hayalet, parmak uçlarında
yürüyor; korkuyor şehirliden
titriyor, bir rutubetli duvarın dibinde, yarı aç
gözleri ıslak
şehirde bir hayalet, bir kayıp ruh
bir intihar mağduru
arıyor mezarını...
ve ben aynadakine küfrediyorum
gölgem gülüyor.